دانلود کتاب راهکارهای پیشگیری از جرم

 
 
چکیده:
شاخه­ ای از جرم ­شناسی کاربردی است که موضوع آن تعیین مؤثرترین وسایل برای تأمین پیش­گیری از جرم در سطح یک کشور، شهر یا محله، بدون به کارگیری ابزارهای کیفری است (1).
در میان اندیشمندان کیفری، نخستین فردی که قسمتی از اثر مکتوب خود را به پیش­گیری اختصاص داده، بکاریا است. او در فصل ماقبل آخر کتاب خود با عنوان «چگونه از وقوع جرایم پیش­گیری کنیم؟» می نویسد: «پیش­گیری از وقوع جرایم بهتر از کیفر دادن است.» وی پیشنهاد می­کند برای کاهش میزان جرایم، به جای کیفر بزه­کاران، با تحول در وضع اقتصادی و اجتماعی جامعه موجبات ارتکاب جرم از میان برداشته شود. به علاوه روشنایی خیابان­ها و گشت و مراقبت پلیس را تدبیری مؤثر برای ممانعت از غلیان برانگیزندۀ جرم می پندارد. هم­چنین به اعتقاد وی به­منظور پیش­گیری باید موازین آموزش و پرورش تکمیل شود. بنتام نیز هم­چون بکاریا در اوایل سده هجدهم راه­کارها یا راه ­حل­های پیش­گیرانه از جمله آموزش و پرورش، فعالیت­ های فرهنگی و ... را به­ عنوان اقدام­های مکمل کیفر برای مهار بهتر بزه­کاری مطرح می­کند (2).
 
 اما جرم­شناسی پیش­گیری به­عنوانی رویکردی جرم­شناسانه، ریشه در نخستین آثار جرم­شناسی علمی دارد. در تاریخ جرم شناسی علمی، فرّی نخستین فردی بود که به طور گسترده در زمینۀ مبارزه با جرم، به راه­کارهای غیرکیفری و پیشگیرانه اشاره کرده و از این راه­کارها با عنوان جانشین­ ها یا جایگزین ­های کیفر یاد می­ کند که دارای ماهیتی تربیتی، سیاسی، مذهبی، اداری و خانوادگی هستند (3).به لحاظ علمی و آکادمیک، به­تدریج از دهۀ 1930 تا ابتدای سال­ های 1960، در پرتو مطالعات جامعه ­شناسی جنایی استادان دانشگاه شیکاگو وجود رشته ­ای جدید به نام جرم ­شناسی پیش­گیرانه حیات و دوام یافت (4). به نظر می­ رسد ،اصطلاح «جرم­شناسی پیش­گیری»، برای نخستین بار در مقاله­ ای تحت همین عنوان در نشریه «زندان و زندانیان» در سال 1961 به کار رفته است (5).
 
 با شکل­گیری جرم شناسی پیشگیری به عنوان یکی از شاخه­های اصلی در جرم شناسی کاربردی، به پیشگیری از بزهکاری خارج از چارچوب نظام کیفری و قبل از وقوع جرم توجه شد. در واقع، این شاخه از جرم­شناسی بر اساس یافته­های جرم شناسی نظری از بزهکاری در سطح خرد و کلان، الگوها و سیاست­های پیشگیری از وقوع جرایم را بیان می کند (6).مراد از واژه پیشگیری در جرم ­شناسی پیش­گیری، قرار گرفتن درمقابل بزهکاری با استفاده از تکنیک­های گوناگون، خارج از نظام کیفری است. از این منظر، مراد از پیش­گیری هر فعالیت سیاست جنایی است که هدف آن محدود کردن امکان بروز بزهکاری از طریق غیرممکن کردن یا سخت نمودن یا کاهش احتمال وقوع آن بدون تهدید به کیفر یا اجرای آن است (7). به­طور کلی، جرم­شناسی پیش­گیری به­ منظور تنظیم تئوری عمومی پیش­گیری در جرم­ شناسی ایجاد شد. این نظریه، مجموعه­ اصول لازم­ برای حصول به اقدام پیش­گیرانه مؤثر و روابط بین آنها را  بیان می ­کند.
 
 در حال حاضر این شاخه، به­عنوان سومین شاخه از جرم­ شناسی کاربردی قرار گرفته و روش ­های علمی پیشگیری از بزهکاری را مورد مطالعه قرار می­دهد (8). پیش­گیری از جرم براساس این رویکرد، شامل اقدام­های غیرکیفری است که پیش از وقوع جرم، به­طور عمده در بستر جامعه و براساس عوامل مطالعه و شناسایی شده بزهكاری با مشارکت سازمان­های دولتی و نهادهای جامعوی به اجرا گذاشته می­شود (9). بنابراین، رویکردی است که دولت آن را برای مهار بهتر بزهکاری از طریق حذف و محدودسازی عوامل جرم­زا و مدیریت مناسب و مطلوب محیط­ های فیزیکی و اجتماعی­ای که فرصت­ های مساعد ارتکاب جرم را ایجاد می نمایند، به ­کار می­ گیرد (10). پیش­گیری دارای تقسیم ­بندی­ های مختلفی است، گاه آن را به «پیش­گیری کیفری و غیرکیفری» و گاه به «پیشگیری کنشی و واکنشی» و زمانی نیز به «وضعیت­ مدار و فردمدار» تقسیم کرده­اند. شماری از جرم­ شناسان با الهام از دانش پزشکی الگوی سه گانه- نخستین، دومین و سومین- پیش­گیری از بزه­کاری را ارائه نموده ­اند. (11).
 
 
 
کلمات کلیدی:

جرم

جرم شناسی

پیشگیری از جرم

جرم شناسی پیشگیری